بعد ربع ساعه بيوصلوا للمشرحه وبيدخل شريف ووراه جاسر وحسين ونيهال وماشيين
بـ بطىء وحسين لسه عمال يدعى ونيهال بدأ يبان فى عينها الدموع وبيوصلوا لاوضه الجثه
شريف"ممكن يا دكتور تخرج لنا الجثه علشان يتعرفوا عليها "
بيخّرج الدكتور الجثه.....شريف بيبص لجاسر ....جاسر مش عارف يحدد هى ولا مش
هى الجثه مشوه جدا....وحسين مش عارف يحدد وبيبص لجاسر ونيهال واقفه بعيد عن الجثه
مش قادره تبص....الدكتور بيطلع كيس صغير فى حاجه من جيبه ......
الدكتور"هى المدام متعوده تنزل من البيت وهى لابسه دهب كتير"
جاسر"لا ...كعادتها مش بتلبس الا الدبله وسلسله فيها صورتى انا
وصاحبتها نيهال"
بيدى الدكتور لجاسر الكيس الصغير ..."هى دى دبلة مراتك؟؟"
بباخد جاسر الكيسه ويفتحه....بيبص للدبله .بيشوف جواها حرفين (A&G)....الدموع بتنزل من عين جاسر وبيطبق أيده على الدبله
جامد وبيشاور للدكتور براسه بالايجاب "هى"
اول ما جاسر قال هى ..حسين عيط بصوت عالى وقال لجاسر "دى مش أميره يا
جاسر صح؟؟....أميره ماماتتش....ردوا عليا..... أميره ماماتتش
....اااااه يا بنتـــــــــــــــــــــــى"
نيهال بتسمع كلام جاسر ورد فعل حسين بتوقع على الارض مُغمى عليها
بيجرى شريف والدكتور عليها بيحاولوا يفوقوها ....حسين بيعيط بصوت عالى
وبينادى على أميره.....جاسر بيبص للدبله والدموع نازله من عينه
****************************
فى بيت حسين .....جاسر وحسين ووليد ووجدى (والد جاسر) واقفين ياخدوا
العزا...واحسان وزينب (والدة جاسر) قاعدين مع قرايبهم اللى جايين يعزوا...
زينب"هى أم أميره عامله ايه"
احسان" والله من ساعة ما سمعت الخبر وهى منهاره...الدكتور جه وعطالها
حقنه مهدئه ونايمه من ساعتها"
زينب "ربنا يصبرها......مفيش اغلى من الضنا"
احسان"يارب...هقوم اطمن عليها...بعد أذنك"
"اتفضلى"
احسان بعد ما بتطمن على ناديه بترجع تنادى على وليد
..."وليـــــد"
"نعم يا عمتو؟"
"انا خايفه على حسين يا وليد ...بقالوا يومين مش بياخد علاجه ولا
بياكل..انا خايفه يحصلوا حاجه...انا هحضرله حاجه ياكلها علشان ياخد العلاج
...وانت حاول تقنعه انه ياكل وياخد علاجه....ربنا يصبره ويصبرنا كلنا...الله
يرحمك يا أميره"
بيروح وليد يكلم باباه..وبيرجع لـ أحسان "مش عايز ياعمتو...انا قولتله لو
ما أكلش هيتعب وهيروح المستشفى...بس هو مصمم ....مش عارف اعمل ايه معاه"
"بعد العزا انا هتصرف معاه...واحاول اخليه ياكل"
***********************************
فى المستشفى ...نيهال محجوزه فى أوضه ونايمه بعد المهدئات والمنوم اللى
اخدتها و وفاء قاعده جنب السرير بتقرالها قرأن
نيهال بتفتح عينها ببطىء وبدأت تفوق...وفاء بتشوفها
"نيهال ....الف حمدلله على سلامتك يابنتى...قلقتينى عليكى "
نيهال اول مابتفوق بتفتكر موت أميره بتعيط بصوت عالى "أميره ...أميره
ياماما"
"الله يرحمها يابنتى "
"أميره ماتت ومش هشوفها تانى يا ماما"
"ادعيلها يابنتى ..ادعيليها"
"انا ازاى هقدر اعيش من غيرها.....انا مش مصدقه انها ماتت
وسابتنى"
نيهال بصوت عالى "يا أميـــــره روحتى فين وسبتينى يا أميره........انا
مش هقدر اعيش من غيرك"
بتسيبها ماماتها وتطلع تنادى على الدكتور بسرعه بيجى الدكتور ومعاه
الممرضات ...اول ما بيشوف نيهال بيقول للممرضه "هتيلى حقنه مهدئه بسرعه"
...نيهال بتنادى على أميره بصوت عالى ..ووفاء بتعيط من خوفها على نيهال .....نيهال
بعد ما اخدت الحقنه ...راحت فى نووم عميق
وفاء بتسأل الدكتور"هو ايه اللى حصلها يادكتور "
الدكتور"دى صدمه عصبيه....هى اللى ماتت دى اختها ؟"
وفاء"دى صاحبتها بس كانوا اكتر من الاخوات ...طمنى عليها يا
دكتور"
الدكتور"متقلقيش انا اديت لها حقنه منومه مش هتصحى منها الا بكره
الصبح ...وان شاء الله تبقى كويش ..اطمنى"
وفاء "شكرا لحضرتك"
رجعت وفاء وقعدت جنب نيهال وهى بتعيط ومسكت المصحف وكملت قرايه
***********************************
فى بيت حسين بعد العزا ما خلص ......زينب ووجدى بيتحايلوا على جاسر علشان
يروّح معاهم وهو مصمم انه يرجع الشقه..
زينب"انا خايفه على جاسر أوووى...الواد مصدوم ومنزلش دمعه ولا
بيتكلم...انا مش عارفه اعمله ايه"
وجدى"سيبيه يا زينب...ربنا يصبره...بس احنا لازم ناخده عندنا مينفعش
يستنى فى الشقه لوحده"
"انت شايف هو مصمم قد ايه انه يروّح شقته"
"لو مش عايز يروّح معانا ...احنا هروح معاه...مش لازم نسيبه لوحده
اليومين دوول..لـ يعمل فى نفسه حاجه"
"استرها معانا يااارب"
أحسان ووليد بيتحايلوا على حسين انه ياكل علشان ياخد الدوا ...بعد مده
بياكل لقمه صغيره وبياخد العلاج....جرس الباب بيرن...وليد بيقوم يفتح الباب
"اتفضل... مين حضرتك؟؟"
"اتفضل... مين حضرتك؟؟"
شريف "انا المقدم شريف عنتر ...ممكن اقابل استاذ حسين؟"
بيدخل وليد ووراه شريف بيسلم على اللى قاعدين وبيقدم تعازيه
شريف "البقاء لله يا استاذ حسين ....وربنا يصبركوا"
حسين بصوت حزين " ونعمه بالله..ونعمه بالله"
شريف "انا عارف ان الوقت مش مناسب بس كان عندى كام سؤال
لحضراتكوا"
حسين "اتفضل يابنى"
شريف "بنتك كان ليها اى اعداء ...او أى مشاكل مع حد فى الفتره
الاخيره"
حسين " أميره طول عمرها بتحب الناس كلها وعمرها ما أذت حد ...ولا حد
زعل منها"
حسين بيفتكر أميره بتنزل الدموع من عينه ومش بيقدر يكمل كلامه مع شريف.....شريف بيوجه
حديثه لجاسر.........
"استاذ جاسر ...مراتك كان ليها عداوه مع حد.....او انت لاحظت اى حاجه عليها فى الفتره الاخيره "
"استاذ جاسر ...مراتك كان ليها عداوه مع حد.....او انت لاحظت اى حاجه عليها فى الفتره الاخيره "
جاسر"ماعتقدش...اميره انسانه طيبه جدا "
شريف "طب كان فيه مشاكل بينكوا فى الفتره الاخيره؟"
جاسر بانفعال "تقصد
ايه؟"
شريف" ما اقصدش حاجه وارجو من حضرتك ترد على سؤالى؟"
جاسر بيكست شويه وبعدين بيرد"لا مكنش فيه مشاكل بينا "
شريف "بقالكوا قد ايه متجوزيين؟"
جاسر "3شهور"
شريف بيوجه حديث لكل اللى قاعدين"تفتكروا مين اللى عمل كده؟"
كل واحد من اللى قاعدين بيرد "مش عارفين"
بيســتأذن شريف ....ووراه وجدى وزينب وبياخدوا جاسر معاهم...وحسين واحسان
ووليد قاعدين والحزن مسيطر على المكان
**********************************
تانى يوم الصبح فى المستشفى ...وفاء بتصلى جنب نيهال فى الاوضه ...ونيهال
بتفوق وبتكون اهدى من امبارح....وفاء بتخلص صلاه..."حمد لله على سلامتك يا
بنتى ...عامله ايه دلوقتى"
نيهال والدموع نازله من عنيها "مش كويسه ياماما....انا لحد دلوقتى مش
قادره اصدق ان أميره ماتت وانى مش هشوفها تانى"
"معلش يابنتى...ادعيلها....الله يرحمها ويصبر اهلها"
"ماما....انا عايزه اروح لطنط ناديه "
"هتروحى ازاى وانتى تعبانه كده يابنتى ؟؟"
"انا بقيت كويسه...ارجوكى يا ماما...انا لازم اروح" بتعيط نيهال
...بتحضنها وفاء "خلاص ياحبيبتى هشوف الدكتور....ولو وافق انك تخرجى ...هوديكى"
بتتطلع وفاء تشوف الدكتور...ونيهال بتقوم تجهز نفسها للخروج
********************************
فى مكتب شريف ....بيخبط الباب "ادخل " بيتفتح الباب
شريف "تعالا يا محمد "
محمد "اوامرك يا شريف بيه "
شريف انا عايزك تبعتلى واحد يراقب جاسر وجدى...زوج المجنى عليها أميره
حسين"
"انت شاكك فى حاجه يا فندم"
"اجوبته مريحتنيش وانا بسأله....ابعت واحد يراقبه زى ضله ويجبلى
اخباره أول بأول"
"حاضر يافندم...تؤمر بحاجه تانيه"
"لا روح انت"
*********************************
جرس بيت حسين بيرن ...احسان بتفتح الباب..
"نيهال ...اتفضلى يا حبيبتى....اتفضلى يا أم نيهال"
"نيهال ...اتفضلى يا حبيبتى....اتفضلى يا أم نيهال"
وفاء "شكرا ...البقاء لله وربنا يصبركوا"
احسان "ونعمه بالله...اتفضلوا اقعدوا"
نيهال "هى طنط ناديه فين ؟؟"
احسان "فى أوضة أميره ....مبطلتش عياط من الفجر ...انا خايفه يحصلها
حاجه هى وحسين"
وفاء"ربنا يقويهم ويصبرهم على اللى هم فيه"
نيهال" ممكن ادخُل لها ..؟"
احسان "تعالى معايا يا حبيبتى
ادخلك ليها "
بتقوم نيهال تدخل معاها اوضة أ ميره
بتقوم نيهال تدخل معاها اوضة أ ميره
ناديه بتشوف نيهال بتبصلها وتعيط وبتروح لها نيهال وتحضنها ويعيطوا هم
الاتنين وهم حاضنين بعض
ناديه "شوفتى يا نيهال اللى حصل لـ أميره"
"ربنا يرحمها يا طنط .....انا مش عارفه ازاى هنقدر نعيش من غيرها
"
بيزيد عياطهم "انا مقدرش اعيش من غيرها يا نيهال....ياااارب ...يااارب
خدنى وريحنى من العذاب اللى انا فيه يااارب"
"بعد الشر عليكى يا طنط متقوليش كده .........انا مش هسيب حقها لازم
اعرف مين اللى قتلها ...ولازم اللى عمل فيها كده وحرمنا منها ..لازم يتحاسب
..."
ناديه "تفتكرى ان ده هيرجعلى بنتى تانى"
"انا عارفه انه مش هيرجعها....بس اللى عمل كده لازم يتحاسب"
"ابقى تعالى بصى عليا يا نيهال كل يوم ...انا لما بشوفك بحس انى شوفت أميره ..."
"انا عارفه انه مش هيرجعها....بس اللى عمل كده لازم يتحاسب"
"ابقى تعالى بصى عليا يا نيهال كل يوم ...انا لما بشوفك بحس انى شوفت أميره ..."
نيهال"
"حاضر يا طنط "
"حاضر يا طنط "
وبعد نص ساعه وفاء ونيهال خارجين من شقة حسين
نيهال "روّحى انتى يا ماما ...انا لازم اروح مشوار مهم قبل ما اروّح
"
"هتروحى فين يابنتى ...انتى لسه تعبانه"
"انا بقيت كويسه ....متقلقيش عليا..مش هتاخر "
بتوقف نيهال تاكسى وبتقول للسواق على عنوان القسم اللى هتروحه
***************************
نيهال فى التاكسى ...سانده راسها على القزاز ودموعها نازله وبتفتكر ذكرياتها هى واميره....بتفتكر ذكرياتهم فى اعدادى واول يوم ليهم فى ثانوى وأميره
يوم فرحها ...بتفتكر قد ايه هما كانوا مبسوطين وتقول لنفسها
"انا هقدر اكمل الحياه دى لوحدى ازاى ......سبتينى ليه ياأميره "
"انا هقدر اكمل الحياه دى لوحدى ازاى ......سبتينى ليه ياأميره "
بيقطع تفكيرها صوت سواق التاكسى
"وصلنا القسم يا أنسه "
"وصلنا القسم يا أنسه "
بتحاسب السواق وبتدخل القسم
***************************
بيفتح العسكرى باب مكتب شريف ......
بيدخُل العسكرى "شريف بيه ...فى واحده بره عايزه تقابل حضرتك"
"مين دى؟....دخلّها "
بتدخل نيهال المكتب واثر الدموع والحزن باين على وشها
شريف اول ما شافها افتكرها "اتفضلى."
نيهال "انا نيهال صاحبة أميره حسين"
شريف "اه انا فاكر حضرتك"
نيهال مستغربه هو فاكرها منين
شريف "انا كنت موجود فى المشرحه ساعت ما حضرتك اغمى عليكى "
نيهال بتحاول تدخل فى الموضوع " انا عندى معلومات بخصوص القضيه وكنت
عايزه اقولها "
شريف "معلومات ايه ؟؟"
نيهال "انا عارفه مين اللى قتل أميره "
***********************************
